Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Tο σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Γιώργος Θεοτοκάς: 27 Απριλίου 1906 - 30 Οκτωβρίου 1966



 Ο Γιώργος Θεοτοκάς έγραψε το 1929, σε ηλικία 24 ετών το  δοκίμιο Ελεύθερο Πνεύμα (εκδ. Εστία) το οποίο αργότερα ονομάστηκε «πνευματικό μανιφέστο» της γενιάς του '30. Πρόκειται για ένα ολιγοσέλιδο κείμενο με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ριζοσπαστικό ως προς την αντιμετώπιση του παρελθόντος. Ογδοντατέσσερα χρόνια μετά ο λόγος του Γ.Θεοτοκά διατηρεί αναμφίβολα την επικαιρότητα που έχει πάντα η σκέψη των αληθινών πνευματικών ανθρώπων...

Απόσπασμα από το "Ελεύθερο Πνεύμα"
Τη φωτιά της δημιουργίας δεν την συντηρούν οι φυλακισμένοι φύλακες της κληρονομιάς των νεκρών, ούτε οι λογικοί και πραχτικοί που περπατούν πάντα στα σίγουρα και αποφεύγουν να κάνουν ένα βήμα εκεί που το έδαφος κουνιέται κάτω από τα πόδια τους, ούτε οι ήρεμοι επιστήμονες οι φορτωμένοι σοφία μα χωρίς μακρινά οράματα και καμμιά ανησυχία στην ψυχή, ούτε οι μικροί φιλόδοξοι, που έταξαν ως σκοπούς της ζωής τους, τους επαίνους των πρεσβυτέρων, την κοινωνική υπόληψη κι ένα τιμητικό αξίωμα. Είναι γεμάτοι τέτοιους ανθρώπους οι δρόμοι της Αθήνας κι ωστόσο η Ελλάδα δε δημιουργεί, η Ελλάδα δεν πραγματοποιεί τίποτα όμορφο. Η Ελλάδα -ας πω την τρομερή λέξη- δεν επιδιώκει τίποτα το μεγάλο. Τη φωτιά την συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και τους πνεύματος, οι άνθρωποι που τους σέρνει το πλεόνασμα των δυνάμεών τους, πιο μακριά από τους ορίζοντες και πιο υψηλά από το επίπεδο του πλήθους. Τη συντηρεί ο Άσωτος Υιός. Αν αυτός λείψει, ο τόπος σας όσο κι αν τον νοικοκυρέψετε δε θα αξίζει πολλά.

Αλίμονο στην Ελλάδα, αν στηρίζει το μέλλον της μονάχα στις άμορφες μάζες των φρόνιμων παιδιών. Το ιδανικό τους είναι μια ήρεμη και γλυκιά μεσημβρινή Ελβετία, υπόδειγμα τάξης, άνεσης και μακαριότητας, χωρίς καμμία αγωνία, κανένα μεγάλο όνειρο, καμμιά τρέλα, καμμιά δημιουργική πνοή. Μα είναι δυνατό να καταντήσει Ελβετία αυτή η χώρα του Οδυσσέα;

Μερικοί μάλιστα ρίχνουν στο κράτος τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάσταση. Είναι νομίζω μεγάλη παρεξήγηση των πραγμάτων να περιμένει κανείς από το Κράτος να δημιουργήσει πνευματική ζωή. Ούτε οι Ακαδημίες δημιουργούν λογοτεχνία, ούτε τα Πανεπιστήμια σκέψη, ούτε τα Εθνικά Θέατρα θεατρική κίνηση. Τα επίσημα ιδρύματα παρακολουθούν (συνήθως με καθυστέρηση μιας γενεάς) τη δημιουργία που συντελείται αυθόρμητα στον ελεύθερο αέρα. Τη μελετούν, τη σχολιάζουν, τη διατηρούν στα αρχεία τους. Είναι οι αποθήκες της πνευματικής ζωής. Όταν το Κράτος φιλοδοξεί να παίξει τον πρώτο ρόλο στην πνευματική κίνηση, τα κάνει όλα θάλασσα. Το ελεύθερο πνεύμα το μεταβάλλει σε πνεύμα της πολιτικής σκοπιμότητας και την τέχνη την καταντά γραφειοκρατία. (…) Τα μόνα καθήκοντα του Κράτους είναι να συγχρονίσει την αναχρονιστική εκπαίδευσή μας και να σέβεται την ελευθερία της σκέψης. Ας μην του ζητούμε περισσότερα γιατί υπάρχουν πιθανότητες πως θα μας κάνει να μετανοήσουμε.

Πάρετε στην τύχη μερικά από τα σημερινά έντυπα, στίχους, αφηγήσεις, συζητήσεις ιδεών. Τι θα συναντήσετε σχεδόν παντού; Ανία, απογοήτευση, νοσταλγία των περασμένων, μοιρολατρεία, ηττοπάθεια. Μπορώ να αναφέρω εδώ λόγια των πιο φωτισμένων ανθρώπων της Ελλάδας, που μοιάζουν κραυγές ναυαγών. Τι ανάγκη να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε, να ζήσουμε, αφού «τίποτα δεν μπορεί να γίνει στο Ρωμέικο;». Τέτοιο είναι το δίδαγμα που εξάγεται από τα λόγια των περισσοτέρων πνευματικών οδηγών μας. Η σπουδαιότερη ασχολία τους είναι να καταστρέφουν τις ελπίδες των νεωτέρων τους και να συντηρούν το μαρασμό της Ελλάδας. Δεν έχω όρεξη να τους κατηγορήσω. Είναι φυσικό να μην περιμένουν τίποτα από το μέλλον οι άνθρωποι που είδαν όλα τα όνειρά τους να εξευτελίζονται… Κι είναι επίσης φυσικό ότι αυτοί οι νικημένοι, που έπαυσαν να πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν επιτρέπουν στους άλλους να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μεσ’ στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή».

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

«Απαγγέλλοντας και Τραγουδώντας για το έπος του ΄40»


 Με επιτυχία και θερμά χειροκροτήματα στέφθηκε η εκδήλωση  «Απαγγέλλοντας και Τραγουδώντας για το έπος του ΄40», που συνδιοργάνωσαν ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ναυπακτίας, η Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου  και ο Δήμος Ναυπακτίας 
 Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής 27 Οκτωβρίου στην  Παπαχαραλάμπειο αίθουσα και την τίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος , ο Δήμαρχος Ναυπακτίας , ο αντιδήμαρχος κ. Σταυρόπουλος , η  αντιδήμαρχος κα Ζιαμπάρα,  ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σικόλας και πλήθος συμπολιτών μας.

Μπορείτε να δείτε  το βίντεο της εκδήλωσης εδώ καθώς επίσης φωτογραφικά στιγμιότυπα στη συνέχεια...















ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΕΤΗ


Εδώ και χρόνια έχουμε ξεχάσει τις υποχρεώσεις μας για το κοινό καλό.Μεγάλη ευθύνη φέρει η εκλεγμένη πολιτική ηγεσία, η οποία έχει ξεχάσει τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας και τον παιδευτικό της ρόλο. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την απώλεια της πολιτικής αρετής.Πολιτική αρετή σημαίνει να σκεπτόμαστε το κοινό συμφέρον: να προστατεύουμε τους δημόσιους χώρους, να μη φοροδιαφεύγουμε, να φροντίζουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και το περιβάλλον, να αισθανόμαστε την άμεση θέρμη της αλληλεγγύης, να σεβόμαστε τους θεσμούς,....Η πολιτική αρετή είναι αυτό που ζούμε, αυτό που ζούμε.( J.de Romilly:Τι πιστεύω,Εκδόσεις Πατάκη,2013).
Πρόσφατα αποκαλύφθηκαν παραβατικές συμπεριφορές πολιτικού μορφώματος, που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του νόμου. Η αποκάλυψη άργησε και οι πολίτες άρχισαν να ζουν με την απειλή ή μάλλον εξοικειώθηκαν με την απειλή. Από εδώ αρχίζει η ευθύνη της πολιτείας, που έδωσε περιθώριο να ανθίσουν τέτοια «νυχτολούλουδα» και μαζί η ευθύνη μεγάλης μερίδας πολιτών.
Οι αιτίες αυτού του τοξικού περιβάλλοντος ανάγονται στη λεγόμενη κρίση χρέους της Ελλάδας.Τα βίαια πακέτα λιτότητας τα οποία έχουν επιβληθεί από τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της άρχουσας τάξης σε συνδυασμό με την κοινωνική κατάρρευση έχουν προκαλέσει κρίση. Η επιβολή της λιτότητας, κρατά ανοιχτούς τους νέους ανταγωνισμούς μέσα στην κυβερνητική ελίτ . Τα υπουργεία έχουν επανειλημμένως βρεθεί σε αδιέξοδο.Οι σχέσεις των κυρίαρχων κομμάτων με την πολιτική τους βάση έχει αρχίσει να αποσυντίθεται.Οι περικοπές έχουν εξασθενήσει την ικανότητα του κράτους.Για μια περίοδο, η εμπειρία της Ελλάδας από τις γενικές απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαμαρτυρίες των κοινωνικών κινημάτων είχε φτάσει κοντά στην εξέγερση.Ο πολιτικός έλεγχος του κράτους έχει καταρρεύσει.

Όλα αυτά τροφοδότησαν την Χρυσή Αυγή και η ύπαρξη της ήταν ένα άγος , «Κυλώνειον άγος», που επέφερε ντροπή σ΄ ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι οι συλληφθέντες εκπρόσωποι της δεν είχαν να πουν τίποτε άλλο απ’ αυτό που έλεγαν και πριν. Έβρισαν, φώναξαν, έφτυσαν, απείλησαν.Αυτή ήταν όλη κι όλη η πολιτική τους πρόταση ακόμη και στην κρίσιμη στιγμή. Μόνον που τώρα οι απειλές τους έμοιαζαν με κραυγή απελπισίας.
Αποδείχτηκε πως, το δημοκρατικό πολίτευμα με τη δράση αυτού του κόμματος, είναι ευπαθές και έχει ανάγκη τη λειτουργία των δομών του και ενάρετων πολιτών.
Η αντιμετώπιση της ακραίας αυτής παθογένειας είναι εκ των ουκ άνευ.Ο νόμος απαιτεί συμμόρφωση της συμπεριφοράς μας, σύμφωνα με τις επιταγές του. Επίσης απαιτεί να δεχτούμε και να απαιτήσουμε αυστηρές κυρώσεις εναντίον όσων επιτίθενται στα δικαιώματα των συνανθρώπων μας.Αλλά, αν και ο νόμος είναι μια δικλείδα ασφαλείας, έχει τα όριά του. Η δύναμή του έχει πρακτική αξία μόνο όταν θεμελιώνεται στη ζωντανή συνείδηση.Ένας ισχυρός  τρόπος αφύπνισης της συνείδησης του πολίτη ενάντια στη βία είναι η εκπαίδευση. Είναι ο πυλώνας της παιδείας που προετοιμάζει τους ανθρώπους για την πολιτική ζωή.

Η χώρα μας δοκιμάζεται και πρέπει να αποδείξει ότι είναι μια πολιτισμένη χώρα. Μια χώρα που κάνει προσπάθειες εναντίον της βίας, σε όλες τις εκφάνσεις της, και προπάντων σε ό,τι εξαρτάται από τους πολίτες και τους νόμους της.Πήραμε και ένα μάθημα από το μέλλον. Αν μη τι άλλο όμως, από εδώ και πέρα, κανείς δεν δικαιούται να παριστάνει τον παραπλανημένο ή τον άσχετο. Μετά το κίνημα των «Αγανακτισμένων», η ψήφος στη Χρυσή Αυγή είχε απενοχοποιηθεί. Αυτό πια δεν ισχύει.Διάφοροι διακηρύσσουν πως αν δεν υπήρχαν οι πιέσεις από την Ευρώπη, ακόμη θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Μπορεί. Αυτό δείχνει πόσο σημαντική είναι η Ευρώπη για τη Δημοκρατία  και πώς, για μία ακόμη φορά, η στήριξή της βοηθάει να αντιμετωπίσουμε τα άγη μας. Το κυλώνειο άγος που μας σημάδεψε μας έβγαζε εκτός ορίων ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Κωνσταντίνος Δημόπουλος
Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Απαγγέλλοντας και τραγουδώντας για το έπος του '40






ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ναυπακτίας, η Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου  και ο Δήμος Ναυπακτίας 
σaς προσκαλούν στην εκδήλωση 
«Απαγγέλλοντας και Τραγουδώντας για το έπος του ΄40»

που θα πραγματοποιηθεί

την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013 στις 19:00 στην Παπαχαραλάμπειο αίθουσα.



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
·        Έναρξη

·        Χαιρετισμοί

Ομιλία: "Ιστορία-Μνήμη-Σύμβολα"   
Ξάνθη-Λαμπροπούλου Κατερίνα, Οργανωτικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων Ναυπακτίας και μέλος του Δ.Σ. της Μικτής Χορωδίας Ναυπάκτου.

·        Α΄μέρος: Η πορεία προς το Μέτωπο.

·        Β΄μέρος: Ο αντίκτυπος του πολέμου στην κοινωνία – Η κατοχή.

·        Γ΄μέρος: Η αντίσταση στον κατακτητή – Το όραμα της Ειρήνης.



-         Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Ναυπακτίας απαγγέλλει και αφηγείται αποσπάσματα Ελλήνων και ξένων δημιουργών.

-         Η Μικτή Χορωδία Ναυπάκτου αποδίδει μελοποιημένη ποίηση.
   
     Διευθύνει ο Todor Kabakchiev.

-         H κα Ζιζή Κορκοντζέλου συνοδεύει στο πιάνο.

   







Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

"Ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας".


Σαν σήμερα, στις 24 Οκτωβρίου 1963, η  Σουηδική Ακαδημία τίμησε το Γιώργο Σεφέρη και την ελληνική γλώσσα με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 


Η ομιλία του Γ. Σεφέρη κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας

Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση. Αλήθεια, η Σουηδική Ακαδημία έκρινε πως η προσπάθειά μου σε μια γλώσσα περιλάλητη επί αιώνες, αλλά στην παρούσα μορφή της περιορισμένη, άξιζε αυτή την υψηλή διάκριση. Θέλησε να τιμήσει τη γλώσσα μου, και να – εκφράζω τώρα τις ευχαριστίες μου σε ξένη γλώσσα. Σας παρακαλώ να μου δώσετε τη συγγνώμη που ζητώ πρώτα-πρώτα από τον εαυτό μου.
Ανήκω σε μια χώρα μικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι μικρός ο τόπος μας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγμα που μας χαρακτηρίζει είναι ότι μας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να μιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Άλλο χαρακτηριστικό αυτής της παράδοσης είναι η αγάπη της για την ανθρωπιά· κανόνας της είναι η δικαιοσύνη. Στην αρχαία τραγωδία, την οργανωμένη με τόση ακρίβεια, ο άνθρωπος που ξεπερνά το μέτρο, πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες. Ο ίδιος νόμος ισχύει και όταν ακόμα πρόκειται για φυσικά φαινόμενα: «Ήλιος ουχ υπερβήσεται μέτρα» λέει ο Ηράκλειτος, «ει δε μη, Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν».
Συλλογίζομαι πως δεν αποκλείεται ολωσδιόλου να ωφεληθεί ένας σύγχρονος επιστήμων, αν στοχαστεί τούτο το απόφθεγμα του Ίωνα φιλοσόφου. Όσο για μένα συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας και του φυσικού κόσμου. Και ένας από τους διδασκάλους μου (εννοεί τον Μακρυγιάννη), των αρχών του περασμένου αιώνα, γράφει: «…θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε…» Αυτός ο άνθρωπος ήταν αγράμματος· είχε μάθει να γράφει στα τριανταπέντε χρόνια της ηλικίας του. Αλλά στην Ελλάδα των ημερών μας, η προφορική παράδοση πηγαίνει μακριά στα περασμένα όσο και η γραπτή. Το ίδιο και η ποίηση. Είναι για μένα σημαντικό το γεγονός ότι η Σουηδία θέλησε να τιμήσει και τούτη την ποίηση και όλη την ποίηση γενικά, ακόμη και όταν αναβρύζει ανάμεσα σ” ένα λαό περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την
ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα, και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε; Είναι μια πράξη εμπιστοσύνης κι ένας Θεός το ξέρει αν τα δεινά μας δεν τα χρωστάμε στη στέρηση εμπιστοσύνης.
Παρατήρησαν, τον περασμένο χρόνο γύρω από τούτο το τραπέζι, την πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης και στη λογοτεχνία· παρατήρησαν πως ανάμεσα σ” ένα αρχαίο ελληνικό δράμα και ένα σημερινό, η διαφορά είναι λίγη. Ναι, η συμπεριφορά του  ανθρώπου δε μοιάζει να έχει αλλάξει βασικά. Και πρέπει να προσθέσω πως νιώθει πάντα την ανάγκη ν” ακούσει τούτη την ανθρώπινη φωνή που ονομάζουμε ποίηση. Αυτή τη φωνή που κινδυνεύει να σβήσει κάθε στιγμή από στέρηση αγάπης και ολοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει πού να βρει καταφύγιο· απαρνημένη, έχει το ένστικτο να πάει να ριζώσει στους πιο απροσδόκητους τόπους. Γι” αυτή δεν υπάρχουν μεγάλα και μικρά μέρη του κόσμου. Το βασίλειό της είναι στις καρδιές όλων των ανθρώπων της γης. Έχει τη χάρη να αποφεύγει πάντα τη συνήθεια, αυτή τη βιομηχανία. Χρωστώ την ευγνωμοσύνη μου στη Σουηδική Ακαδημία που ένιωσε αυτά τα πράγματα· που ένιωσε πως οι γλώσσες, οι λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δεν πρέπει να καταντούν φράχτες όπου πνίγεται ο παλμός της ανθρώπινης καρδιάς· που έγινε ένας Άρειος Πάγος ικανός: να κρίνει με αλήθεια επίσημη την άδικη μοίρα της ζωής, για να θυμηθώ τον Σέλεϋ, τον εμπνευστή, καθώς μας λένε, του Αλφρέδου Νόμπελ, αυτού του ανθρώπου που μπόρεσε να εξαγοράσει την αναπόφευκτη βία με τη μεγαλοσύνη της καρδιάς του.
Σ' αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν” αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.
 Στοκχόλμη, 10 Δεκεμβρίου 1963

ΠΗΓΗ: Το κείμενο στα Ελληνικά από τον Τόμο «Ένας αιώνας Νόμπελ. Οι ομιλίες των συγγραφέων που τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ στον 20ό αιώνα», (Επιμέλεια-Επίλογος: Θανάσης Θ. Νιάρχος), εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2001

24η Οκτωβρίου 2013: επέτειος ίδρυσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.



Για τον εορτασμό της επετείου ίδρυσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών την 24η Οκτωβρίου 2013  προτείνουμε τη  διεύθυνση με το πλούσιο επιμορφωτικό υλικό της ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Κάποια από τα προτεινόμενα προγράμματα θα μπορούσαν  να φανούν χρήσιμα για τις βιωματικές δράσεις  ή για την ερευνητική εργασία.



 

 Εκπαιδευτικό υλικό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες 

Σε μια  εποχή που όλο και πιο συχνά  οι πρόσφυγες βρίσκουν σύνορα κλειστά, καχυποψία και αμφισβήτηση, κρίνεται σημαντικό να αυξηθεί η ενημέρωση σχετικά με εκείνους που τρέπονται σε φυγή εξαιτίας πολέμου ή διώξεων. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες παράγει εκπαιδευτικό υλικό που δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά και εφήβους να  έρθουν σε επαφή με αυτό το θέμα.

Το υλικό αυτό απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, σχολικούς συμβούλους, στελέχη της εκπαίδευσης, εμψυχωτές ομάδων κ.α. και είναι ιδιαίτερα ευέλικτο ώστε να προσαρμόζεται ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες κάθε τάξης και διδακτικού αντικειμένου (γλώσσα, ιστορία, γεωγραφία, καλλιτεχνικά κτλ.). Το εκπαιδευτικό υλικό μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο είτε της διαθεματικότητας, εμπλουτίζοντας τον τρόπο διδασκαλίας αλλά και τα ίδια τα σχολικά βιβλία, είτε της ευέλικτης ζώνης και των διάφορων προγραμμάτων, όπως η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και η Αγωγή Υγείας.

Για τη δωρεάν αποστολή εκπαιδευτικού υλικού και τη δυνατότητα παρουσιάσεων σε σχολεία, καθώς και για να συζητήσουμε ιδέες και εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες εντός και εκτός της σχολικής τάξης, μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας στα τηλέφωνα 210 6756801 και στην ηλεκτρονική διεύθυνση great[at]unhcr.org